Οι Κινέζοι συνήθιζαν πάντα να τιμούν και να σέβονται τους δασκάλους τους. Είναι μια μια παραδοσιακή αξία που δημιουργείται από την δεσμευτική και πατροπαράδοτη σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή. Ο δάσκαλος μεταδίδει τη γνώση και τη σοφία του όχι μόνο σε αυτό που διδάσκει στους μαθητές του αλλά ευρύτερα, με το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται στην κοινωνία. Το καθήκον του ήταν να μεταφέρει δια βίου, πολύτιμη σοφία στους μαθητές του και για το λόγο αυτό οι αρχαίοι της Κίνας είχαν το ρητό, «Ένας δάσκαλος για μία ημέρα θα πρέπει να γίνεται σεβαστός όπως ένας πατέρας για τη ζωή." Οι δάσκαλος είναι ο κοινωνός των σωστών αρχών θα πρέπει κάποιος να διαθέτει στην συμπεριφορά του. Συνεπώς αυτό του επιτρέπει να αναπτύξει την αρετή στον χαρακτήρα του. Αυτός ήταν και θα είναι πάντα ο λόγος που ο μαθητής θα πρέπει να αποδίδει ευγνωμοσύνη στην ύπαρξη του δασκάλου του.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την αρχαία ιστορία για τον σεβασμό του μαθητή προς τον δάσκαλο είναι ο πολιτιστική φυσιογνωμία του Γιουέ Φέι, ο οποίος δεν έπαψε να μνημονεύει πάντα την καλή θέληση του δασκάλου του...
Ο Γιουέ Φέι 岳飞 (Yuè Fēi, 1103- 1142) ήταν ένας ήρωας της δυναστείας Σουνγκ 宋朝 (Sòng Cháo Song 960 - 1279). Γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια και ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν νέος. Σαν παιδί δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πάει σχολείο, αλλά είχε μια μεγάλη επιθυμία για μάθηση. Έτσι, συχνά βρισκόταν έξω από το παράθυρο του σχολείου, προσπαθώντας να ακούσει το μάθημα. Μη διαθέτοντας πένα και χαρτί, έγραφε στο έδαφος με ένα σπασμένο κλαδί.
Ο δάσκαλός του, διάσημος τοξοβόλος και γνώστης του Σαολίν Κουνγκ Φου, Τσου Τονγκ 周侗 (Zhōu dòng) τον έβλεπε συχνά έξω από το σχολείο και κατάλαβε ότι αυτό το παιδί ότι πραγματικά διψούσε να μάθει, έτσι προσφέρθηκε να τον διδάξει δωρεάν. Τις μονές ημέρες ο Γιούε Φέι μελετούσε λογοτεχνία και τις ζυγές πολεμικές τέχνες, μάλιστα ανέπτυξε μια ειδική τεχνική για να ρίχνει βέλη και έγινε άριστος σκοπευτής. Χάρη στην αφοσίωσή του και στις σπουδές του, τελικά διακρίθηκε τόσο στις πολεμικές τέχνες όσο και τη λογοτεχνία.
Ο Γιούε Φέι ήταν γενικά πολύ γνωστός στην δυναστεία Σουνγκ και οι εχθροί του τoν έτρεμαν. Όταν ο δάσκαλος του Τσου Τονγκ πέθανε, ο Γιούε Φέι τον έθαψε σαν να ήταν ο πατέρας του. Την πρώτη και τη δέκατη πέμπτη ημέρα κάθε μήνα, ο Γιούε Φέι απέδιδε φόρο τιμής στον δάσκαλό του, τόσο όταν ήταν στο σπίτι όσο και όταν ταξίδευε. Έπερνε το τόξο το Τσου Τονγκ που του είχε δώσει και έριχνε τρία βέλη στον ουρανό. Ο Γιούε Φέι έλεγε, «Ο δάσκαλός μου έμαθε πώς να είμαι άνθρωπος και πώς να αγαπώ τη χώρα μου. Μου δίδαξε πολεμικές τέχνες και πώς να ρίχνω μια εξαιρετική βολή με τόξο και βέλη. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι έκανε για μένα."
Στην αρχαία Κίνα υπήρχε ένα ρητό, "Όλοι οι σοφοί του Ταοϊσμού, του Βουδισμού και του Κομφουκιανισμού είχαν τον δάσκαλό τους. Όλοι οι αρχαίοι αυτοκράτορες κάποτε είχαν τους αφέντες τους. "Οι άνθρωποι που δεν σέβονται τους δασκάλους τους στερούνται ευγνωμοσύνης και δεν βρίσκουν την φώτιση". Όλοι οι σοφοί της ιστορίας έδειξαν σεβασμό για τους δασκάλους τους και ήταν πρότυπα για τις επόμενες γενεές.