Η εμπειρία των τελευταίων χιλίων χρόνων, έδειξε ότι αν ένας που εξασκεί το "Νέι Νταν Τσι Κουνγκ" επιθυμεί να ισορροπήσει αποτελεσματικά στον εαυτό του το Καν & Λι, πρέπει να μάθει να ελέγχει το Γι και να ρυθμίζει την αναπνοή του. Βέβαια, υπάρχουν μερικές τεχνικές τις οποίες παλαιότερα οι δάσκαλοι συνήθιζαν να τα κρατούν μυστικές και τις αποκάλυπταν στους μαθητές τους μόνο όταν είχαν κερδίσει πλήρως την εμπιστοσύνη τους. Ένα απ' αυτά τα μυστικά είναι η επαφή της γλώσσας με τον ουρανίσκο του στόματος. Αυτή η μέθοδος συνδέει τον Γιν Συγκεντρωτικό αγωγό με τον Γιάνγκ Κυβερνητικό αγωγό - δυο βασικές αποθήκες του Τσι στο σώμα. Χωρίς αυτή την σύνδεση, η κυκλοφορία του Τσι σταματά και λιμνάζει στην περιοχή του στόματος με αποτέλεσμα όλο το σώμα να γίνεται πολύ "Γιάνγκ".
Ένα άλλο μυστικό της εξάσκησης του Νέι Νταν, είναι η χρήση του Γι και της κίνησης στην περιοχή του περινέου και του πρωκτού - το λεγόμενο σημείο Χούι Γιν 會陰 (Huì Υīn). Όταν αυτό γίνεται με τον συγχρονισμό της σωστής αναπνοής τότε επέρχεται η εξισορρόπηση του Γιν και του Γιάνγκ στο σώμα. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ απλά με τον εξής τρόπο. Όταν χρησιμοποιείτε την κανονική αναπνοή (
δείτε τους δυο τρόπους αναπνοής στο Τάι Τσι), συγχρόνως με την εισπνοή και την διόγκωση του Ταν Τιέν, σπρώξτε ελαφρά προς τα κάτω το σημείο Χούι Γιν και τον πρωκτό, ενώ όταν εκπνέετε ταυτόχρονα με το τράβηγμα του Ταν Τιέν προς τα μέσα, έλξτε ελαφρά το σημείο Χούι Γιν και τον πρωκτό. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το τράβηγμα δεν πρέπει γίνεται με τρόπο βίαιο γιατί αυτό ίσως προκαλέσει μπλοκάρισμα του Τσι στην περιοχή.
Η εξάσκηση του Τάι Τσι Τσουάν με κανονική αναπνοή χαλαρώνει το σώμα και το νου καθώς ανοίγει και τα 12 κύρια κανάλια της κυκλοφορίας του Τσι. Αυτό έχει πολύ θετική επίδραση στην υγεία. Στην κανονική αναπνοή, όπως είπαμε, όταν εισπνέουμε, η χαμηλή κοιλιακή χώρα μαζί με το σημείο Χούι Γιν και τον πρωκτό, εκτείνεται προς τα έξω και κάτω, όμως εδώ μπορούμε συγχρόνως να κάνουμε και χρήση τού Γι μας, κατευθύνοντας το Τσι νοερά κάτω στις πατούσες των ποδιών μας και από κει βαθύτερα ακόμα, μέσα στην γη. Στην εκπνοή, εκτός το τράβηγμα του Χούι Γιν και του περινέου προς τα μέσα, την ίδια στιγμή χρησιμοποιούμε το Γι γιά να οδηγήσουμε το Τσι προς τα πάνω ως την κορυφή του κεφαλιού, στο σημείο Πάι Χούι 百會(Bǎi Huì). Αυτός είναι ένας τρόπος για ηρεμία και διαύγεια που χρησιμοποιείται σε σχεδόν όλες τις πρακτικές του Τσι Κουνγκ. Η κανονική αναπνοή συνδιασμένη με την κίνηση, του σημείου Χούι Γιν και του πρωκτού, είναι το κλειδί του σωματικού και νοητικού καθησυχασμού, καθώς και ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους να αλλάξουμε το σώμα από Γιάνγκ σε Γιν.
Με την αντίστροφη κοιλιακή αναπνοή, στην εισπνοή, μαζεύουμε προς τα μέσα το Χούι Γιν και το περίνεο, ενώ αντίθετα στην εκπνοή, το Χούι Γιν και το περίνεο σπρώχνονται προς τα έξω. Κατά την εκπνοή το σώμα ενεργοποιείται και το Τσι στέλνεται προς τα έξω μέσω της επιδερμίδας, ενώ στην εισπνοή το Τσι εισέρχεται μέσα στο μυελό των οστών και στα εσωτερικά όργανα. Στην εισπνοή επίσης, το Τσι οδηγείται προς τα πάνω μέχρι τον εγκέφαλο διαμέσου της σπονδυλικής στήλης. Αν αυτό γίνει σωστά τότε μπορεί να νιώσουμε αισθήματα δροσιάς και φωτεινότητας καθώς και μια λεπτή αίσθηση ξυπνήματος. Η εκπνοή θα φέρει αισθήματα ζέστης, έκτασης, βάρους και βυθίσματος. Έτσι μπορούμε να δούμε ότι η εισπνοή είναι ένας τρόπος να γινόμαστε πιο Γιν, ενώ η εκπνοή είναι ένας τρόπος να γίνουμε πιο Γιάνγκ. Η εισπνοή είναι το "Καν" - Νερό, ενώ η εκπνοή είναι το "Λι" - Φωτιά.
Για να ολοκληρώσουμε, πρέπει να θυμόμαστε ότι κατά την διάρκεια της πρακτικής εξάσκησης του Τάι Τσι Τσουάν είναι σημαντικό η γλώσσα να είναι τοποθετημένη έτσι ώστε να αγγίζει το κέντρο του ουρανίσκου, ώστε να κλείνει το "κύκλωμα" των δυο αγωγών, Συγκεντρωτικού - Ρεν Μέι 任脈 (Rèn Mài) και Κυβερνητικού - Ντου Μέι - 督脈 (Dū Mài), πάντα όμως αυτό χωρίς να γίνεται με δύναμη, γιατί τότε είναι πιθανό να προκαλέσουμε ένταση και μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας του Τσι. Επίσης πρέπει να θυμόμαστε να συγχρονίζουμε την κίνηση του σημείου Χούι Γιν και του πρωκτού με τον ρυθμό της αναπνοής μας. Όπως και σε όλα τα πράγματα, το προσωπικό "Γι" του καθενός, είναι το κλειδί της ισορροπίας του Γιν και Γιανγκ. Η κανονική αναπνοή είναι πιο αποτελεσματική στο να διακινεί το Τσι πάνω και κάτω, ενώ η αντίστροφη αναπνοή στο να κατευθύνει το Τσι προς τα μέσα και προς τα έξω.