O
Σι Ντε Τσάο 释德超 (Shì Dé Chāo) αντιπροσωπεύει την έννοια του μεγαλοπρεπή μοναχού πολεμιστή. Με ύψος πάνω από το μέσο Κινέζο και γύρω στα 220 κιλά, ο Ντε Τσάο μπορεί να μην είναι τόσο σωματώδης όπως πολλοί μαχητές των MMA, αλλά δεσπόζει ως μεγάλη και επιβλητική προσωπικότητα. Στην εικόνα αυτής της ογκώδους σωματικής διάπλασης, που στην πραγματικότητα δε χρειάζεται πολεμικές τέχνες για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, συντείνει η θαμνώδης γενειάδα και η ευγενής συμπεριφορά του. Ο Ντε Τσάο φαίνεται σαν να ξεπήδησε από τους θρύλους της ιστορίας των Σαολίν. Για την ακρίβεια είναι η πεμπτουσία των μοναχών Σαολίν.
Ο Σι Ντε Τσάο είναι ένας δάσκαλος και αποτελεί το θέμα του φωτογράφου Justin Guarigha στο National Geographic. Το 2008, το βιβλίο με πορτραίτα προσωπικοτήτων του Guarigha και με τίτλο "Shaolin: Temple of Zen" (Σαολίν: Ο Ναός του Ζεν), άνοιξε νέους δρόμους προς τη Δύση στην αποκάλυψη του πραγματικού κόσμου του Σαολίν. Ο Guariglia κάλεσε τον Ντε Τσάο στα εγκαίνια δύο γκαλερί που παρουσίαζαν το έργου του, το πρώτο έλαβε χώρα στο Otis College of Art and Design στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια και το δεύτερο στο National Geographic Museum στην Ουάσιγκτον, DC. Και στα δύο γεγονότα, Ο Σι Ντε Τσάο έδωσε μια εξαιρετική επίδειξη (δείτε στο τέλος της σελίδας το βίντεο) με τιμητικό χαρακτήρα προς την άψογη τέχνη των Σαολίν . Παρουσίασε τη "σιδερένια παλάμη". Αλλά αντί της στερεότυπης συντριβής τούβλων, ο Ντε Τσάο χρησιμοποίησε τη "σιδερένια παλάμη" για κάτι εντελώς διαφορετικό. Παρουσίασε την τέχνη της καλλιγραφίας.
Η διαδραστική σχέση "Σιδηράς Παλάμης" Σαολίν και καλλιγραφίας.
Για να ξεκινήσει την επίδειξη της σιδερένιας παλάμης, ο Σι Ντε Τσάο ζήτησε από το κοινό να χτυπήσει το χέρι του όσο πιο δυνατά μπορούσε. Το αίτημα αυτό αποσκοπούσε στο να τους παρακινήσει, να του δώσουν ενέργεια. Παράλληλα, τους ζήτησε να κάνουν μια ευχή... "Πόσο θα θέλατε να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σας;" Ρώτησε ο Ντε Τσάο στην κινέζικη γλώσσα. "Μπορείτε να μου δώσετε όλη αυτή τη δύναμη. Αν αυτό που θέλετε το θέλετε πραγματικά, θα δώσετε όλη σας τη δύναμη. Αν δώσετε όλη σας την δύναμη αυτό θα είναι από την καρδιά σας και θα ευλογηθούν όλες σας οι επιθυμίες. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι διαφορετικός, μόνο τότε η δύναμη δεν είναι καταστροφική. Περιέχει πολλή αγάπη και ευλογία. Παρά ταύτα εάν το κοινό δεν έχει αρκετή ενέργεια, τότε ρίχνω μια γροθιά στο έδαφος για να δημιουργήσω ακόμη περισσότερη, τότε όλη αυτή η ενέργεια θα αναδυθεί μέσα από την καλλιγραφία μου. Μπορώ να αισθανθώ από πού προέρχεται η ενέργεια. Μπορώ να αισθανθώ αν κάποιος δίνει το 100%. Η δύναμη δεν προέρχεται μόνο από το μικρό Νταν Τιέν 丹田 (Dān Tián) - κυριολεκτικά "Κόκκινο Πεδίο”, το κέντρο του "Τσι"* στην ηβική περιοχή). Χρησιμοποιείστε ολόκληρο το σώμα, το πνεύμα, το μυαλό και την καρδιά σας σε αυτό. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όταν απορροφήσω αυτή τη δύναμη και δημιουργήσω μια καλλιγραφία, αυτή μπορεί να λειτουργήσει θεραπεύτικά για κάποια από τα άτομα που με χτύπησαν. Κάθε ένας έχει το φορτίο του. Χτυπώντας με όσο πιο δυνατά μπορούν, μπορεί να ανακουφιστούν μερικώς από την πίεση και το άγχος τους."
Σημείωση: *Τσι 氣 (Qi ή Chi) στην παραδοσιακή Κινεζική κουλτούρα, είναι η δραστική ουσία που αποτελεί μέρος όλων των ζωντανών πλασμάτων. To Τσι συχνά μεταφράζεται ως η ροή της «ενέργειας» και αναφέρεται ως η ζωοποιός ουσία που ευθύνεται για την υγεία και την ζωτικότητα του σώματος. Το Τσι κυριολεκτικά μεταφράζεται ως «αέρας», «αναπνοή» ή «αιθέρας».
Μεγάλο μέρος της λεπτότητας της κινεζικής καλλιγραφίας δε γίνεται αντιληπτό από αυτούς που δεν κατανοούν την κινέζικη γλώσσα. Οι κινέζικοι χαρακτήρες είναι εικονογράμματα. Οι λέξεις δε σχηματίζονται από μια συνάθροιση τυχαίων γραμμάτων. Οι λέξεις προέρχονται από στοιχειώδη σχέδια για το τι πραγματικά σημαίνουν. Κοιτάξτε τη λέξη που αναφέρεται στο δέντρο - Μου 木 (Mù) - και μπορείτε να δείτε το δέντρο. Αυτά τα σχέδια έχουν απλοποιηθεί ριζικά και έχουν συνδυαστεί, με προθέματα και καταλήξεις ώστε να σχηματίσουν πιο περίπλοκες λέξεις. Για τη λέξη δάσος, μπορείτε να συνδυάσετε δύο δέντρα, κάπως έτσι 林 (Lín - Λιν όπως Σαο Λίν). Για μια ζούγκλα, προσθέστε ένα ακόμη δέντρο 森 (Sēn). Οι κινέζικοι χαρακτήρες αποτελούν από μόνοι τους ζωγραφική.
Τα μέσα της καλλιγραφίας είναι απλά - χαρτί, πινέλο και μελάνι. Αλλά η απλότητα της είναι και αυτή που δεν της επιτρέπει κανένα ενδεχόμενο λάθους. Κάθε λανθασμένη πινελιά θα διατηρηθεί για πάντα. Έτσι, η ίδια η πράξη της ζωγραφικής γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καλλιτέχνης να πρέπει να συλλάβει την ενέργεια της πινελιάς - το "Τσι" της στιγμής - κατά τη διαδικασία της αποτύπωσης του χαρακτήρα. Η καλλιγραφία γίνεται με πινελιές γρήγορες σαν την κίνηση του ξίφους - και είναι μια τέχνη δυναμικής ερμηνείας. Κάτω από την πίεση του κοινού, ο ζωγράφος έχει μόνο μια ευκαιρία στην αποτύπωση του χαρακτήρα. Όταν η καλλιγραφία είναι καλή, μπορεί κάποιος να δει την ουσία του που εκπροσωπεί. Μπορείτε να δείτε το αρχέγονο σχέδιο. Και μπορείτε να δείτε επίσης το "Τσι” – την διάθεση και την ενέργεια της στιγμής.
Τώρα, ας γυρίσουμε στην επίδειξη. Ο Ντε Τσάο δέχτηκε δεκάδες δυνατά χτυπήματα στο χέρι του. Χτύπησε και ο ίδιος όσο πιο δυνατά μπορούσε το τσιμεντένιο πάτωμα της γκαλερί. Αυτό το είδος των συγκρούσεων θα μπορούσε να κάνει το χέρι ασταθές κάθε ζωγράφου. Το ότι είναι σε θέση να ζωγραφίσει αμέσως μετά από αυτό - να συλλάβει τη παρούσα στιγμή με μελάνι, πινέλο και χαρτί - αυτό είναι πραγματικό Κουνγκ Φου.
"Χοντρές πινελιές”
O Σι Ντε Τσάο είναι από το Τάι Κανγκ 太康 (Tài Κāng) της επαρχίας Χενάν. Ως νέος, διδάχτηκε Κουνγκ Φου από διάφορους δασκάλους Σαολίν, που είχαν μετακομίσει στην περιοχή του. Όπως και οι άλλοι μοναχοί της γενιάς του, εμπνεύστηκε από την πρώτη ταινία του Τζετ Λι, "Ο Ναός Σαολίν" (1982). O Ντε Τσάο μυήθηκε στο Σαολίν το 1989, ενώ ακόμα ήταν έφηβος. Έγινε αποδεκτός από το σεβάσμιο μοναχό
Σι Σου Σι 释素喜 (1024-2006) και πήγε να εργαστεί στην σχολή του δασκάλου
Σι Ντε Γιάνγκ 释德杨, στο Σονγκ Σαν Σαολίν Γου Σενγκ Χου Μπέι Τουί (Song San Shaolin Wuseng Hou Bei Dui). Εκεί ο Ντε Τσάο συμμετείχε σε επιδείξεις Κουνγκ Φου, δίδαξε και ανέλαβε υπεύθυνος σε κάποιο τμήμα της σχολής.
Από την παιδική του ηλικία, ο Ντε Τσάο είχε γοητευτεί από την πρακτική της "Σιδερένιας Παλάμης". Απολάμβανε το να χτυπάει σάκους γεμάτους άμμο. Καθώς πεζοπορούσε στο βουνό Σούνγκ, χαστούκιζε πέτρες και δέντρα. Αν δεν υπήρχε τίποτα γύρω, χτυπούσε το σώμα του. Ο Ντε Τσάο μελέτησε τη σιδερένια παλάμη από διάφορους δασκάλους του Σαολίν συμπεριλαμβανομένων των Σι Γιαν Σόου και Τζαν Κουάν Γιν. Διαλογίστηκε βαθιά σε όσα οι διάφοροι δάσκαλοι του δίδαξαν. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιδέες και οπτικές για τη "σιδερένια παλάμη", ακόμα και μέσα στα ίδια τα όρια του Ναού Σαολιν. Μετά από λίγο, συνέθεσε βάση της έρευνάς του στην δική του μέθοδο, προσθέτοντας τις δικές του εμπειρίες στον τρόπο ανάπτυξης αυτής της δεξιότητας.
"Προσπάθησα να αντιληφθώ από πού προέρχεται η δύναμη", θυμάται ο Ντε Τσάο. "Προσπαθούσα να ανακαλύψω τί κυριολεκτικά σημαίνει Λι Νταο 力道 (Lì Dào) "ο δρόμος της δύναμης) και το Χιν Σι 心思 (Xīn Sī) "καρδιά & μυαλό”, αλλά όταν συνδυάζονται οι χαρακτήρες σημαίνει ιδέα, σκέψη ή "τάση - ροπή". Η δύναμή σας εκδηλώνεται διαφορετικά εάν αυτά τα στοιχεία είναι διαφορετικά. Έτσι η πρακτική σας για τη "σιδερένια παλάμη" πρέπει να ακολουθήσει το δικό σας Σιν Φα 心法 (Xīn Fǎ) που κυριολεκτικά σημαίνει "ο τρόπος της καρδιάς". Στις πολεμικές τέχνες, ο ίδιος όρος αναφέρεται σε έναν τρόπο εκπαίδευσης που είναι πάντα κρυφός, διδάσκεται μόνο μέσω της άμεσης επαφής . Υπάρχει μια παροιμία που λέει – Κου Τσουάν Σίν Φα 口傳心法 (Kǒu Chuán Xīn Fǎ) – η οποία σημαίνει "προφορική μετάδοση με την καρδιά”. Μόνο από στόμα σε στόμα μπορεί να μεταδοθεί ο "τρόπος”. Αυτό σημαίνει ότι το Σίν Φα δεν μπορεί να καταγραφεί. Δίνεται μόνο στους μαθητές, "χέρι με χέρι – πρόσωπο με πρόσωπο".
Η καλλιγραφία του Ντε Τσάο αναδύθηκε από την αναζήτηση αρμονίας. Όταν ήταν νέος, δεν έγραφε πολύ καλά. Καθώς μάθαινε περισσότερα για τον πολιτισμό των Σαολίν, κατάλαβε ότι θα έπρεπε να επιδιώξει την πειθαρχία για να ισορροπήσει την εξάσκησή του. "Να έχετε αυτό το συνδυασμό του ευγενή λόγιου και του πολεμιστή, της καρδιάς και του νου, της συμπόνιας και του ελέους.” Δεν επιδίωξα την τελειότητα της καλλιγραφίας, αλλά άπαξ και πρόσθεσα όλα αυτά τα στοιχεία στην τέχνη μου αντιλήφθηκα ότι βελτιωνόμουν όλο και περισσότερο." Ξεκίνησε να ασχολείται με την καλλιγραφία για να εξασκήσει την πολεμική του τέχνη. Όταν ο Ντε Τσάο καλλιγραφεί, εξασκεί το Κουνγκ Φου του. Αρχικά, όντας λιτός, χρησιμοποίησε νερό για να γράψει στο έδαφος. Μερικές φορές χρησιμοποιούσε μόνο το χέρι του και έγραφε στον αέρα - ήταν ακριβώς όπως η εξάσκηση των φορμών του Κουνγκ Φου. Αργότερα, όταν κέρδισε κάποια χρήματα, αγόρασε μερικά πινέλα και χαρτί και άρχισε να εξασκείται πιο τυπικά.
Πριν να ξεκινήσει να ζωγραφίζει ο Ντε Τσάο, ανάβει θυμίαμα και υποκλίνεται στο Βούδα. Είναι ένα τελετουργικό το οποίο τελεί είτε είναι σε κόσμο είτε είναι μόνος του στο σπίτι. Ο Ντε Τσάο εξασκεί την καλλιγραφία, με τον ίδιο τρόπο που εξασκεί το Κουνγκ Φου. Μιμείται τους Δασκάλους. Στο Κουνγκ Φου, αυτό σημαίνει ότι ακολουθεί την παράδοση. Στην καλλιγραφία, αυτό μεταφράζεται στο να αντιγράφει κανείς τα σούτρας. "Πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αξιοποιήσω το χρόνο μου. Ταυτόχρονα, εξασκώ το μυαλό και το σώμα μου. Χρησιμοποιώ την καλλιγραφία για να αναδείξω το Τσι. Πολλοί δεν μπορούν να το διακρίνουν ή να το νιώσουν, αλλά μπορούν να το δουν στην καλλιγραφία."
Βαριά χτυπήματα με την παλάμη
Σύμφωνα με τον Ντε Τσάο, εφ 'όσον χρησιμοποιηθεί η σωστή μέθοδος, χρειάζεται μόνο μερικούς μήνες για να είναι κάποιος σε θέση να σπάσει τούβλα με τη σιδερένια παλάμη. Αλλά δεν μπορεί κάποιος να είναι βιαστικός. Η απόκτηση ικανοτήτων στο Κουνγκ Φου συνεπάγεται αφοσίωση και προσπάθεια σε βάθος χρόνου και έτσι για το αληθινό Κουνγκ Φου δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. "Μπορείτε να ξεκινήσετε χτυπώντας τον εαυτό σας και σταδιακά να χρησιμοποιήσετε σακούλες γεμάτες με φασόλια και στη συνέχεια πέτρα. Μπορείτε να χτυπήσετε πλάκες. Στην αρχή χρησιμοποιούσα αλοιφή για εντριβή αλλά αργότερα δεν είχα πια πρηξίματα, οπότε δεν τις χρειαζόμουν πια.
"Αλλά αν δεν έχετε το κατάλληλο Σιν Φα - αν το μόνο που προσπαθείτε είναι να επιτύχετε, να σκοτώσετε, να κερδίσετε ή να γίνετε το νούμερο ένα, τότε ακολουθείτε ένα σκοτεινό μονοπάτι. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η νοοτροπία σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη σιδερένια παλάμη για να συγκεντρώσουν τη δύναμη τους. Μία γροθιά για να συντρίψουν τούβλα. Μία γροθιά για να σκοτώσουν ανθρώπους. Όμως για μένα, αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Είναι τρομακτικό. Η σιδερένια παλάμη δε θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για έναν τέτοιο σκοπό."
Σύμφωνα με τον Ντε Τσάο, σημαντικό στοιχείο για την εξάσκηση πέρα από το Σιν Φα, είναι η αναπνοή. Η αναπνοή, βασίζεται σε βουδιστικά άσματα. Ψάλλει "Α - Μι – Τούο - Φο" σε κάθε χτύπημα. Τον βοηθά να συγκεντρωθεί. Το Α Μι Τούο Φο 阿弥陀佛 (āmítuófó) είναι η φωνητική μετάφραση για το Αμιτάμπα, το πιο κοινό άσμα για τους κινέζους Βουδιστές. Ο Αμιτάμπα είναι ο Βούδας του Άπειρου Φωτός και λατρεύεται από το τμήμα του Βουδισμού που ονομάζεται "Αγνή Γη". Με βάση αυτό το άσμα, οι οδηγίες του Ντε Τσάο είναι απλές.
Παραθέτει ένα παράδειγμα:
-
Α - Εισπνεύστε και σηκώστε την παλάμη για να έλξετε το Τσι.
-
Μι - Εκπνεύστε και κατεβάστε την παλάμη να συγκεντρώστε σε Τσι.
-
Τούο - Εισπνεύστε και σηκώστε την παλάμη και πάλι, γεμίζοντας την με Τσι.
-
Φο - Εκπνεύστε, γυρίστε την παλάμη προς τα πάνω και χτυπήστε με το πίσω μέροςτης γροθιάς.
Ο Ντε Τσάο δε βλέπει καμία διάκριση μεταξύ του Κουνγκ Φου, της σιδερένιας παλάμης και της τέχνης της καλλιγραφίας. Και τα δύο είναι δεξιότητες στα οποία θα πρέπει να ασκηθεί κάποιος. Και οί δύο είναι δεξιότητες που πρέπει να ασκηθούν ολοκληρωτικά με την Καρδιά - Σιν 心 (Xīn), το Σώμα - Σεν 身 (Shēn) και τη Μορφή - Σινγκ 形 (Xíng) ."Η καρδιά είναι πάντα πρώτη," υποστηρίζει ένθερμα ο Ντε Τσάο." Αν αυτό δεν ισχύει, δεν μπορείτε να το κάνετε σωστά. Μόνο όταν η καρδιά και το μυαλό είναι ισορροπημένα μπορείτε να βρείτε το σωστό δρόμο."
Πηγή: Το άρθρο έλαβε χώρα στο περιοδικό
Kung Fu Magazine, τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 2009
Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Justin Guariglia "Shaolin: Temple of Zen". Βρείτε το στο
Amazon.
Δείτε το ντοκουμέντο που περιγράφεται στο άρθρο στο βίντεο πιο κάτω.