To ''Eσωτερικό Eλιξήριο'' (Νέι Νταν)

Το Νέι Νταν 內丹 (Nèi Dān) κυριολεκτικά σημαίνει "Eσωτερικό Eλιξήριο". Είναι μία μέθοδος κατάρτισης στην οποία το Τσι παράγεται στην κοιλιακή χώρα και έπειτα οδηγείται με το μυαλό σε ολόκληρο το σώμα. Όταν οι μύες ασκούνται, το Τσι και το αίμα θα συσσωρευτούν στην περιοχή του σώματος που ασκείται. Όταν ο μυς έπειτα χαλαρώνει, τα κανάλια ανοίγουν διάπλατα και επιτρέπουν στην συσσωρευμένη ενέργεια να ρέει από την περιοχή που ασκείτο και να κυκλοφορήσει σε όλο το σώμα. Αυτή η άσκηση με τους εξωτερικούς μυς ονομάζεται Γουάι Νταν 外丹 (Wài Dān), το "εξωτερικό ελιξήριο". Τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά όταν αυτού του είδους η άσκηση γίνεται ενώ εστιάζεται η προσοχή στο υπογάστριο (κάτω κοιλιακή χώρα), περιοχή του Ταν Τιέν 丹田 (Dān Τián) ή αλλιώς Τσι Χάι 气海 (Qì Hǎi), όπως γίνεται στο Νέι Νταν. Η ενέργεια που δημιουργήθηκε στο υπογάστριο μπορεί να οδηγηθεί από την βούληση και να κυκλοφορήσει σε ολόκληρο το σώμα μέσω των δύο σημαντικών δοχείων, ο "Κυβερνητικός Αγωγός" Ντου Μέι 督脈 (Dū Mài) και τον "Συγκεντρωτικό Αγωγό" Ρεν Μέι 任脈 (Rèn Mài), τα οποία διατρέχουν κεντρικά το πίσω και το εμπρός του κορμού. Αυτό ονομάζεται "Μικρή Κυκλοφορία" 小周天 (Xiǎo Zhōu Tiān). Τελικά, αυτή η ενέργεια μπορεί να καθοδηγηθεί σε όλο το σώμα μέσα από όλα τα 12 κανάλια του Τσι. Αυτό ονομάζεται "Μεγάλη Κυκλοφορία" 大周天 (Dà Zhōu Tiān).

Η ιστορία του Νέι Νταν μπορεί να εντοπιστεί στην αρχή των μεθόδων "Καλλιέργειας της Βιοενέργειας", Τσι Κουνγκ 气功  (Qì Gōng), στην Κίνα. Αρχικά, κρίνοντας από τα αρχεία των Βουδιστικών και Ταοϊστικών γραφών, χρησιμοποιείτο για να προάγει την φυσική και πνευματική υγεία, όπως και τώρα. Οι άνθρωποι που μάθαιναν διαλογισμό ήταν λόγιοι, Βουδιστές και Ταοϊστές μοναχοί και μερικοί ακόμη απλοί άνθρωποι, συχνά άρρωστοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να επανακτήσουν την υγεία τους.

Τον 13ο αιώνα ένα Ταοϊστικό πολεμικό στυλ δημιουργήθηκε το οποίο εξειδικευόταν στην χρήση της εσωτερικής ενέργειας που δημιουργείτο με το Νέι Νταν. Αν και οι τεχνικές αναπνοής που χρησιμοποιούνταν στην εκπαίδευση ήταν διαφορετικές από αυτές των Βουδιστών, οι αρχές είναι οι ίδιες. Στον Τζανγκ Σαν Φενγκ 张三丰 (Zhāng Sān Fēng) αποδίδεται η δημιουργία του στυλ που σήμερα είναι γνωστό ως Τάι Τσι Τσουάν 太極拳 (Tài Jí Quán) στην περιοχή του βουνού Γου Νταν 武当山 (Wǔdāng Shān) που βρίσκεται στην περιοχή Χου Μπέι 湖北 (Húběi) της Κίνας. Από τότε και έπειτα πολλά άλλα Νέι Νταν στυλ, βασισμένα στις αρχές του Γου Νταν, εξελίχθηκαν, όπως η "Παλάμη των 8 Τριγράμμων", Πα Κουά Τζάνγκ 八卦掌 (Bā Guà Zhǎng), η "Γροθιά της Καρδιάς και της Πρόθεσης", Σινγκ Γι Τσουάν 形意拳 (Xíng Yì Quán) και οι "Έξι Αρμονίες Οκτώ Μετατοπίσεων", Λιό Χε Μπα Φα 六合八法 (Liùhé BāFǎ).

Στα εκατοντάδες χρόνια που έχουν περάσει από τότε τόσο το Σαολίν Kουνγκ Φου 少林功夫 (Shàolín Gōng Fu) όσο και το Τάι Τσι έχουν διατηρήσει την απαιτούμενη έμφαση τόσο στο Γουάι Νταν όσο και στο Νέι Νταν. Περίπου στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα το Σαολίν Κουγκ Φου και το Τάι Τσι Τσουάν άρχισε να κοινοποιείται και να διαδίδεται στο ευρύ (κινέζικο) κοινό. Έτσι, οι ασκούμενοι των πολεμικών τεχνών άρχισαν ευρέως να εξασκούν και το Νέι Νταν και το Γουάι Νταν. Αν και δημιουργήθηκαν πολλά άλλα πολεμικά και μη, στυλ του Γουάι Νταν και του Νέι Νταν κατά την διάρκεια της κινεζικής ιστορίας, το Σαολίν Κουγκ Φου και το Τάι Τσι Τσουάν ήταν αυτά που ήταν ιδιαίτερα πιο δημοφιλή στον κινέζικο λαό και κυριάρχησαν στο ενδιαφέρον του λαού από την αρχή του 20ου αιώνα. Τα υπόλοιπα σιγά σιγά εξαφανίστηκαν.

Επιπλέον, πολλά από τα μη πολεμικά συστήματα δεν χρησιμοποιούν το Ταν Τιέν ως την πηγή του Τσι αλλά κάποιο άλλο σημείο στον Κυβερνητικό Αγωγό ή τον Συγκεντρωτικό Αγωγό, όπως για παράδειγμα το ηλιακό πλέγμα ή το σημείο ανάμεσα στα φρύδια. Η ενέργεια παράγεται με την συγκέντρωση της προσοχής σε ένα επιλεγμένο σημείο και όχι μέσω της κίνησης των κοιλιακών μυών.

Σε σύγκριση με το Γουάι Νταν, το Νέι Νταν έχει και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Τα μειονεκτήματα είναι τα εξής: αρχικά, με το Νέι Νταν χρειάζεται περισσότερος χρόνος, για να βιώσει κανείς το Τσι στο Ταν Τιέν απ’ ό,τι χρειάζεται να νιώσει την ενέργεια στην ίδια περιοχή χρησιμοποιώντας το Γουάι Νταν. Γι’ αυτό το Γουάι Νταν Τσι Κουγκ μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί στις πολεμικές τέχνες σε σύντομο χρονικό διάστημα και κανείς μπορεί να δει να βελτιώνεται η υγεία και δύναμη του σχετικά γρήγορα. Δεύτερον, η εξάσκηση του Νέι Νταν απαιτεί καθοδήγηση από έναν πιο εξειδικευμένο δάσκαλο απ’ ό,τι η εξάσκηση στο Γουάι Νταν. Συνήθως η εξάσκηση στο Γουάι Νταν είναι μάλλον ξεκάθαρη από την στιγμή που οι αρχές και οι φόρμες γίνουν κατανοητές.

Παρόλα αυτά, επειδή στο Νέι Νταν είναι πιο δύσκολο να βιώσει κανείς το Τσι, ο μαθητής ζητά την συμβουλή του δασκάλου και μια έμπειρη ανάλυση, για να προχωρήσει βήμα βήμα. Τρίτον, το Νέι Νταν απαιτεί μεγαλύτερη υπομονή και πιο ήρεμο μυαλό από το Γουάι Νταν. Τέταρτον, μεγαλύτερη προσοχή και βοήθεια από την πλευρά του δασκάλου είναι απαραίτητη προκειμένου να αποφευχθούν τραυματισμοί. Από την στιγμή που το Νέι Νταν παράγει ένα μεγάλο ποσό Τσι και ξεκινά με το να το κυκλοφορεί στο Κυβερνητικό Αγωγό και Συγκεντρωτικό Αγωγό, αντίστοιχα, μέρος του Τσι μπορεί να λιμνάζει στις κοιλότητες αυτών των δοχείων. Επίσης, το Τσι που έχει παραχθεί μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο του ασκούμενου, να περάσει σ’ ένα αναπάντεχο κανάλι και να μείνει στις κοιλότητες αυτού του καναλιού. Αυτό το υπόλοιπο του Τσι μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο, αν ο ασκούμενος δεν γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Από την άλλη μεριά, το Νέι Νταν έχει διάφορα πλεονεκτήματα σε σχέση με το Γουάι Νταν. Πρώτον, το Νέι Νταν διδάσκει επίγνωση της κυκλοφορίας του Τσι και αναπτύσσει την κυκλοφορία πλήρως μέσω του σώματος, το οποίο ωφελεί τα όργανα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι το Γουέι Νταν. Όπως ήδη ξέρει ο αναγνώστης, το Γουάι Νταν μεταφέρει το Τσι τοπικά και από εκεί και μετά ωφελεί μόνο συγκεκριμένα όργανα. Δεύτερον, ο ασκούμενος στο Νέι Νταν δεν διατρέχει το κίνδυνο της διάσπασης/διάχυσης της ενέργειας Σαν Κουνγκ 散功 (Sàn Gōng), όπως ονομάζεται, από την στιγμή που δεν χτίζει τους μυς του σώματος εκτός από αυτούς της κάτω κοιλιακής χώρας (περιοχή Ταν Τιέν) και από την στιγμή που ένα άτομο εξασκεί το Νέι Νταν για μερικά χρόνια, θα χρησιμοποιεί φυσικά το Ταν Τιέν όλη την ώρα. Τρίτον, από την στιγμή που ολοκληρώνεται η κυκλοφορία του Νέι Νταν, η εσωτερική δύναμη που μπορεί να χτιστεί για πολεμικούς σκοπούς είναι πολύ πιο δυνατή από αυτή του Γουάι Νταν.

Γενικά, οι ασκούμενοι στις Κινεζικές πολεμικές τέχνες προπονούνται και στο Γουάι Νταν και στο Νέι Νταν, ενώ όσοι δεν ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες συνήθως εξασκούνται μόνο στο ένα από τα δύο για λόγους υγείας.

Το Νέι Νταν μπορεί να διαιρεθεί γενικά στο Βουδιστικό και το Ταοϊστικό στυλ. Οι βασικές διαφορές βρίσκονται αρχικά στην έμφαση της άσκησης. Οι Βουδιστές δίνουν έμφαση στην ανύψωση του Τσι όπου διατηρείται μέσω της ηρεμίας και συγκεντρώνεται στο μυαλό προκειμένου να επιτευχθεί στην "φώτιση". Στην Κίνα το να διατηρήσεις το Τσι μέσω της ηρεμίας ονομάζεται καθιστός διαλογισμός, Τσούο Τσαν 坐禅 (Zuò Chán). Στην Ταοϊστική εξάσκηση, παρόλα αυτά, δίνεται έμφαση στην αναπνοή στο Ταν Τιέν, ώστε να ενδυναμώνεται το Τσι όλο και περισσότερο. Αυτό ονομάζεται "Ενδυνάμωση του Τσι", Λίαν Τσι 练气 Liàn Qi). Αφού το Τσι ενισχυθεί, έπειτα οι Ταοϊστές κυκλοφορούν και καθοδηγούν το Τσι μέσα στο σώμα με την θέλησή τους. Αυτό το είδος της Ταοϊστικής άσκησης Τσι Κουγκ ευρέως αποκαλείται "Κουνγκ Φου της Μεταφοράς του Τσι".

Δεύτερον, στην εξάσκηση του Τσι, οι Βουδιστές χρησιμοποιούν την φυσική αναπνοή, όπου η κοιλιά ρουφιέται προς τα μέσα, όταν εκπνέουν, και εκτείνεται προς τα έξω, όταν εισπνέουν, ενώ οι Ταοϊστές χρησιμοποιούν την αντίθετη τεχνική αναπνοής, κατά την οποία η κοιλιά ρουφιέται προς τα μέσα κατά την εισπνοή και εκτείνεται προς τα έξω με την εκπνοή. Αυτό πιθανόν πηγάζει από το γεγονός ότι οι Ταοϊστές χρησιμοποιούν το Νέι Νταν σε εφαρμογές πολεμικών τεχνών και βρίσκουν πιο εύκολο το να βγάλεις την εσωτερική δύναμη από μέσα σου, όταν το Ταν Τιέν είναι εκτεταμένο προς το έξω ενώ εκπνέουν και συρρικνώνουν (μαζεύουν) το Τσι.

Όπως αναλύθηκε νωρίτερα, η άσκηση κατά την οποία παράγεται το Τσι στο Ταν Τιέν ή στο Τσι Χάι και έπειτα καθοδηγείται από το μυαλό, προκειμένου να πληρώσει όλη την κυκλοφορία της ενέργειας του σώματος, ονομάζεται Νέι Νταν. Η τοποθεσία του Ταν Τιέν είναι περίπου τρία δάχτυλα ακριβώς κάτω από τον αφαλό. Το όνομα Ταν Τιέν σημαίνει "Ελιξήριο Πεδίο" και χρησιμοποιείτο από τον Ταοϊστικό διαλογισμό. Το όνομα Τσι Χάι χρησιμοποιείται από τους βελονιστές και σημαίνει "Θάλασσα του Τσι". Το Ταν Τιέν θεωρείται ότι είναι η αρχική πηγή της ενέργειας ενός ατόμου, επειδή το έμβρυο χρησιμοποιεί το υπογάστριο, για να κυκλοφορήσει την προμήθεια της τροφής του και του οξυγόνου από την μητέρα του. Αφού γεννηθεί το μωρό, συνεχίζει να αναπνέει δίνοντας έμφαση στην κάτω κοιλιακή χώρα για αρκετά χρόνια. Σταδιακά, μεταφέρει το επίκεντρο της αναπνοής όλο και ψηλότερα στον κορμό, με αποτέλεσμα στο τέλος της παιδικής ηλικίας οι άνθρωποι να νομίζουν ότι αναπνέουν με το στήθος και στην πραγματικότητα να έχουν χάσει τον έλεγχο των μυών της κάτω κοιλιακής χώρας. Στον Νέι Νταν διαλογισμό ο ασκούμενος επιστρέφει στην εμβρυική μέθοδο αναπνοής. Τουλάχιστον, το επίκεντρο της αναπνοής επιστρέφει στο Ταν Τιέν, επειδή θεωρείται η πηγή της κυκλοφορίας του Τσι. Το Ταν Τιέν είναι επίσης γνωστό ως "φούρνος - κλίβανος" (συσχετίζοντας τον διαλογισμό με την Ταοϊστική αλχημιστική παράδοση), στο οποίο η φωτιά ή η βιοενέργεια μπορεί να ξεκινήσει.

Ένα σημαντικό Ταοϊστικό βιβλίο είναι "Τα Κλασικά Κείμενα της Εναρμονισμένης Εμβρυϊκής Αναπνοής", Τάι Σι Τσινγκ Τσου 胎息經注 (Tāi Xī Jīng Zhù). Το οποίο δίνει έμφαση στην σημασία του Ταν Τιέν και της ρυθμισμένης αναπνοής και συστήνει στους ασκούμενος την χρήση του Ταν Τιέν σαν να ήταν έμβρυα. Αυτή η ιδέα καμιά φορά απεικονίζεται στην Ταοϊστική τέχνη με ένα πρόσωπο που διαλογίζεται με ένα μωρό πάνω από το κεφάλι του.

 

Με εμπειρία πάνω από χίλια χρόνια, οι Κινέζοι ασκούμενοι στον διαλογισμό βρήκαν ότι μέσω της εξάσκησης μπορούσαν να διατηρήσουν τους κοιλιακούς μυς και να επανακτήσουν μια δυνατότερη ροή του Τσι. Αυτή η άσκηση ονομάζεται "Επιστροφή στην παιδική ηλικία”. Κατά κύριο λόγο, όταν οι μύες στην περιοχή ασκούνται, τα νεύρα και τα κανάλια του Τσι θα ξεκινήσουν να συγκεντρώνουν την ενέργεια, η οποία είχε δημιουργηθεί κατά την άσκηση. Αυτό το είδος δημιουργίας ενέργειας και συγκέντρωσής της ονομάζεται "Ξεκίνημα της Φωτιάς". Αυτό ενδυναμώνεται με το να συγκεντρώνει κανείς πάρα πολύ το μυαλό σε αυτήν την δραστηριότητα. Αργότερα, ανακαλύφθηκε ότι στο Τσι για την άσκηση, η αναπνοή πρέπει να συγχρονιστεί, ώστε να ασκεί αποτελεσματικά και συστηματικά τους μυς. Επιπρόσθετα, αυτός ο συστηματικός αναπνευστικός συγχρονισμός βοηθά τον ασκούμενος να συγκεντρώνει το μυαλό του στην άσκηση. Το μυαλό μπορεί να ελέγξει την δημιουργία και κυκλοφορία του Τσι. Γι’ αυτό, στον διαλογισμό κανείς πρέπει να συγκεντρώνει το μυαλό στο Ταν Τιέν, εξίσου και η ρήση "Tο μυαλό πάντα βρίσκεται με το Ταν Τιέν".

Επειδή είναι μία από τις αρχές του Κινέζικου διαλογισμού, ότι το Ταν Τιέν είναι η πηγή της κυκλοφορίας του Τσι, το ξεκίνημα της εξάσκησης επικεντρώνεται γύρω από αυτό το σημείο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει κανείς να κάνει είναι να ελέγχει τους κοιλιακούς του μυς, να τους κάνει να διαστέλλονται και να να συστέλλονται με την θέλησή του, έτσι ώστε το υπογάστριο να ανυψώνεται και να βυθίζεται, όπως ενός μωρού. Η άσκηση "Επιστροφή στην παιδική ηλικία" μπορεί να γίνει πολύ απλά με το να εξασκείται κανείς τακτικά. Συνήθως μετά από ένα μήνα με 30 λεπτά εξάσκηση την ημέρα, ένα άτομο μπορεί να καταφέρει αυτό τον έλεγχο. Με συνεχή εξάσκηση, η άσκηση θα δημιουργεί όλο και περισσότερη ενέργεια. Με το να κρατά κανείς το μυαλό συγκεντρωμένο στο Ταν Τιέν, η ενέργεια θα συγκεντρωθεί εκεί. Όταν το συγκεντρωμένο Τσι είναι αρκετά δυνατό, ο ασκούμενος θα αρχίσει να νιώθει μία ζεστασιά στην περιοχή Ταν Τιέν.

 

Η άσκηση "Επιστροφή στην παιδική ηλικία" προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα. Πρώτον, η κίνηση πάνω-κάτω των κοιλιακών μυών κατά την διάρκεια βαθιάς αναπνοής κάνουν μαλάξεις στο στομάχι και στα έντερα, καθώς επίσης εξασκούν τους μυς να κρατούν τα εσωτερικά όργανα στη σωστή θέση και αυξάνουν την δύναμή τους. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί η άσκηση βαθιάς αναπνοής θεραπεύει τις κοίλες, οι οποίες προκαλούνται από αδυναμία των εσωτερικών μυών. Δεύτερον, εξασκώντας τους κοιλιακούς μυς, αυτοί δημιουργούν Τσι όχι μόνο για κυκλοφορία αλλά και απευθείας για τα όργανα που κρατούνται και περιβάλλονται από αυτούς τους μυς. Η προμήθεια σε Τσι σε συνδυασμό με την αυξημένη ροή του αίματος διατηρεί τα όργανα υγιή. Τέλος, η βαθιά αναπνοή χρησιμοποιεί τα πνευμόνια στο μέγιστο της δυνατότητάς τους και έτσι τα ενδυναμώνει και τα καθαρίζει.

Αν ο ασκούμενος συνεχίσει για ακόμη δύο με τρεις εβδομάδες, αφού νιώσει ζεστό το Ταν Τιέν, στη συνέχεια θα νιώσει τους μυς να τρέμουν ή να συσπώνται. Είναι η συγκέντρωση του Τσι στα νεύρα και στα κανάλια του Τσι, η οποία προκαλεί τους μυς να είναι εκτός ελέγχου. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται στον διαλογισμό "Αίσθηση της Κίνησης". Κατά τον διαλογισμό δύναται κάποιος να αντιλαμβάνεται διάφορα φαινόμενα που προκαλούνται από την ροή, αναδιανομή ή την υπερ-συγκέντρωση του Τσι.

Οι πιο συχνές εμπειρίες είναι φαγούρα, γαργαλητό ή συσπάσεις απομονωμένων μυών ή μη ελεγχόμενο τρέμουλο σε όλο το σώμα. Όταν οι κάτω κοιλιακοί μύες ξεκινούν να δονούνται, είναι ώρα, για να καθοδηγήσει ο ασκούμενος την ενέργεια ή το Τσι στο να ξεκινήσει την κυκλοφορία του. Η συγκέντρωση αυτή την στιγμή είναι μεγίστης σημασίας. Ο ασκούμενος θα πρέπει να είναι πολύ ήρεμος και δεν θα πρέπει να ενθουσιαστεί από οποιοδήποτε αίσθημα. Αυτό το φαινόμενο, παρόλα αυτά, δεν συμβαίνει σε κάθε ασκούμενο. Για μερικούς οι πρωτεύοντες κοιλότητες κυκλοφορίας είναι ήδη ανοιχτές και το Τσι περνάει από μέσα τους χωρίς να συμβεί τίποτα.

Πριν συνεχίσει, ο ασκούμενος οφείλει να καταλάβει αρχικά τι είναι η "Κυκλική Τροχιά" ή το "Μονοπάτι  του Τσι". Όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν δύο κύρια δοχεία τα οποία βρίσκονται στο μπροστινό και στο πίσω μέρος του σώματος. Ο μπροστινός αγωγός ονομάζεται "Συγκεντρωτικός Αγωγός" (Ρεν Μέι), το οποίο περιέχει την ροή του Γιν. Αυτός ο αγωγός ξεκινά από το κάτω χείλος και εκτείνεται μέχρι κάτω το κέντρο του σώματος, την κοιλότητα του "Πυθμένα της Θάλασσας” ανάμεσα στα γεννητικά όργανα και στον πρωκτό. Αυτή η κοιλότητα ονομάζεται "Διασταύρωση του Γιν", Χούι Γιν 會陰 (Huì Υīn) στον βελονισμό. Ο αγωγός στο πίσω μέρος λέγεται "Κυβερνητικός" (Ντου Μέι) και περιέχει την ροή του Γιάνγκ. Ξεκινά από τον "Πυθμένα της Θάλασσας” και ακολουθεί την σπονδυλική στήλη, διαπερνά την μέση, πάνω από την κορυφή του κεφαλιού και καταλήγει στον ουρανίσκο. Αυτό το άγγιγμα της γλώσσας ονομάζεται "Χτίζοντας την Γέφυρα", Τα Τσιάο  大桥 (Dà Qiáo). Η γλώσσα σε αυτήν την περίπτωση λειτουργεί σαν τον διακόπτη σ’ ένα ηλεκτρικό κύκλωμα.

Αν αυτή η γέφυρα δεν κατασκευαστεί, το κύκλωμα δεν είναι ολοκληρωμένο και η ροή του Τσι θα παραμείνει ανολοκλήρωτη. Γι’ αυτό, όταν ένα άτομο διαλογίζεται είτε στο Γουάι Νταν είτε στο Νέι Νταν, θα πρέπει να κρατάει την γλώσσα του στον ουρανίσκο συνέχεια. Φυσικά, όλοι συχνά ακουμπάμε τον ουρανίσκο με την γλώσσα κατά την διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων. Παρόλα αυτά, στον διαλογισμό, ένα συνεχές κύκλωμα είναι σημαντικό. Η γλώσσα πρέπει να είναι χαλαρή και να ακουμπά μαλακά το κέντρο του ουρανίσκου.

Αν η γλώσσα είναι σφιχτή, αυτό θα οδηγήσει στην τελμάτωση της ροής του Τσι. Επίσης, η γλώσσα δεν πρέπει να ακουμπά στα δόντια, γιατί έτσι δεν θα συνδέει την γέφυρα αποτελεσματικά και πολύ συχνά μπορεί να νυστάξει τον διαλογιζόμενο. Από την άλλη μεριά, η γλώσσα δεν πρέπει να τεντώνεται, για να ακουμπήσει το πίσω μέρος του ουρανίσκου. Αυτό θα έκανε τους μυς της γλώσσας σφιχτούς και ευερέθιστους και επιπλέον θα τελμάτωνε την ροή του Τσι. Αν ο διαλογιζόμενος καταφέρει και δημιουργήσει την γέφυρα με την γλώσσα σωστά, θα νιώσει σάλιο να εκκρίνεται κατά την διάρκεια του διαλογισμού. Θα πρέπει να καταπίνει, για να κρατάει τον λαιμό του υγρό. Το σημείο στο κέντρο του ουρανίσκου, όπου η γλώσσα ακουμπά ονομάζεται "Λίμνη του Παραδείσου” ή "Άνοιξη του Δράκου". 

Όταν ο μαθητής μπορέσει να κυκλοφορεί το Τσι του μέσω των δύο κύριων αγωγών, τότε θα έχει ολοκληρώσει την "Μικρή Κυκλοφορία", Σιάο Τσου Τιάν 小周天 (Xiǎo Zhōu Tiān). Συνήθως, αν κάποιος διαλογίζεται τρεις φορές την ημέρα για μισή ώρα με την σωστή μέθοδο, μπορεί να καταφέρει να ολοκληρώσει την ροή σε 90 μέρες. Παρόλα αυτά, είναι σύνηθες για ένα άτομο να του παίρνει περισσότερο χρόνο. Ο χρόνος που χρειάζεται, για να ολοκληρώσει την διαδικασία, εξαρτάται από τον βαθμό που ένα άτομο μπορεί να συγκεντρωθεί, να χαλαρώσει, να καταλάβει τις τεχνικές και τις αρχές και να νιώσει την ροή του Τσι. Είναι πολύ σημαντικό ο ασκούμενος να μην προσπαθήσει να επισπεύσει την διαδικασία, διότι αυτό θα κάνει την ροή χειρότερη και ίσως επικίνδυνη.

Ο αναγνώστης οφείλει να καταλάβει ότι το Τσι ρέει μέσα στο σώμα όλη την ώρα. Όμως, η ροή του Τσι μπορεί  να γίνει στάσιμη και αργή. Ο λόγος για αυτό είναι ότι στα δοχεία και στα κανάλια του Τσι υπάρχουν πολλοί "κόμποι", όπου εκεί τα κανάλια γίνονται στενότερα και δυσκολότερα να διαπεραστούν.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού, η γλώσσα πρέπει να ξεκουράζεται στον ουρανίσκο συνδέοντας τα δύο δοχεία της ροής του Τσι, για να ξεκινήσει η "Μικρή Κυκλοφορία Νέι Νταν". Συνήθως, αυτοί οι κόμποι βρίσκονται στις κοιλότητες. Ο βασικός σκοπός του διαλογισμού Νέι Νταν είναι να ανοίξει και να διευρύνει αυτούς τους κόμπους και να επιτρέψει στο Τσι να ρέει χωρίς να λιμνάζει ή να διακόπτεται. Όταν το Τσι τελματώνει και δεν ρέει ομαλά, το άτομο σύντομα θα νιώσει άρρωστο και το σχετιζόμενο όργανο θα αποδυναμωθεί. Όταν τα κανάλια του Τσι είναι ανοιχτά τότε και οι αρτηρίες είναι ανοιχτές και έτσι επιτρέπουν στο αίμα να ρέει ομαλά. Αυτό γιατί οι αρτηρίες συνήθως ακολουθούν τα κανάλια του Τσι. Γι’ αυτό τον λόγο, ο ασκούμενος θα μπορεί να ελέγχει και σιγά σιγά να θεραπεύσει την υψηλή πίεση.

Στην "Μικρή Κυκλοφορία Νέι Νταν” υπάρχουν τρία σημεία - κοιλότητες, οι οποίες είναι πιο δύσκολο να ξεπεραστούν απ’ ό,τι οι άλλες και ίσως προκαλέσουν δυσκολίες. Αυτές αποκαλούνται "Τρεις Πύλες". Η πρώτη κοιλότητα είναι το βελονιστικό σημείο "Μεγάλο Ποτάμι" Τσενγκ Τζιάνγκ 承漿 (Chéng Jiāng) που βρίσκεται στον κόκκυγα. Η δεύτερη ονομάζεται "Πύλη της Ζωής", Μινγκ Μεν 命門 (Mìng Mén) που βρίσκεται στο κέντρο της μέσης στην πλάτη χαμηλά. Η τελευταία κοιλότητα ονομάζεται "Πύλη του Μυαλού" (ή "Σμαραγδένιο Μαξιλάρι"), Νάο Χου 腦戶 (Nǎo Hù) από τους βελονιστές και βρίσκεται στην βάση του κρανίου. Αυτά τα σημεία παρουσιάζουν την μεγαλύτερη αντίσταση στην αυξημένη ροή του Τσι και έτσι είναι τα τρία ορόσημα, για να εκτιμήσει κανείς την πρόοδο στην κατάκτηση της "Μικρής Κυκλοφορίας".

Κατά τον έλεγχο της κίνησης του Τσι στην κυκλοφορία, ο ασκούμενος οφείλει να μπορεί να νιώσει ότι κάτι ρέει, ακολουθώντας τις οδηγίες του μυαλού του. Όπως, ο ασκούμενος μπορεί επίσης να νιώσει τους πίσω μυς πλάι από τον αγωγό του Τσι να διαστέλλονται και να συστέλλονται. Αυτό το αίσθημα διαστολής δεν θα συμβεί όταν το Τσι ξεπερνά/περάσει πάνω από την κοιλότητα "Σμαραγδένιο Μαξιλάρι" στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Αντίθετα, ο διαλογιζόμενος θα νιώσει μόνο την ενέργεια ή την ροή του Τσι, από την στιγμή που δεν υπάρχει κανένας σκληρός μυς στο κεφάλι να νιώσει ο διαλογιζόμενος. Το σύνηθες αίσθημα της ροής του Τσι στο κεφάλι είναι τοπικό μούδιασμα ή γαργαλητό, σαν έντομα να αγγίζουν απαλά το κρανίο.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού, ο ασκούμενος μπορεί φυσικά να ταλαντεύσει ή να κουνήσει το σώμα προς τα εμπρός και προς τα πίσω. Καμιά φορά θα νιώσει κάποιον μυ να αναπηδά ή να συσπάται από μόνος του. Αυτά είναι όλα συμπτώματα που προκαλούνται από την αναδιανομή του Τσι. Δεν είναι τίποτα ανησυχητικό. Όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά.

Από την στιγμή που ο ασκούμενος έχει ολοκληρώσει την Μικρή Κυκλοφορία, έπειτα θα προσπαθήσει να ελέγξει την "Μεγάλη κυκλοφορία" Τα Τσου Τιάν 大周天 (Dà Zhōu Tiān), η οποία κυκλοφορεί την ενέργεια σε ολόκληρο το σώμα μέσω των 12 καναλιών του Τσι. Συνήθως, ο ασκούμενος είτε θα συγκεντρωθεί στα χέρια του ή μόνο στα πόδια του στην αρχή και έπειτα θα προχωρήσει στα άλλα άκρα. Παρόλα αυτά, είναι επίσης σύνηθες για τον διαλογιζόμενο, από την στιγμή που θα ολοκληρώσει την Mικρή Kυκλοφορία, να εξασκήσει την καθοδήγηση του Τσι στα πάνω και κάτω άκρα ταυτόχρονα και να φανταστεί το Τσι να εκτείνεται πέρα από τους δύο κύριους αγωγούς της Μικρής Κυκλοφορίας.