Ο μαθητής, του αποθανόντος Σι Σου Σι 释素喜 για περίπου 30 χρόνια, Σι Ντε Γιάνγκ 释德杨 παρακολουθούσε την μεγαλύτερη γενιά να ασκούν τις πολεμικές τέχνες στο Ναό Σαολίν κατά τον "αρχαίο τρόπο", όπως ο ίδιος τον περιγράφει. Οι μεγαλύτεροι εξασκούνταν στη Γροθιά Μικρός Χείμαρρος - Σιάο Χουνγκ Τσουάν 小洪拳 μέχρι που τα παπούτσια τους αχρηστεύονταν ενώ εξασκούνταν σκληρά στο Γιν Τσι Κουνγκ (ικανότητα εσωτερικής ενέργειας) στα κρυφά. Ο Σι Ντε Γιανγκ είναι τώρα ένας διαπρεπής μάχιμος μοναχός της 31ης γενιάς Σαολίν μοναχών και ειδήμων και στους τρεις θησαυρούς του Σαολίν – το "Τσαν" 禅 (Ζεν), το "Τσουάν" 功 (πυγμαχία) και το "Γι" (ιατρική). Το Τσαν είναι οι πρακτικές του τρόπου ζωής των μοναχών με απώτερο στόχο να κατακτήσει κανείς την διαφώτιση. Το Τσουάν εμπεριέχει το Σαολίν Κουγκ Φου, το Σαολίν Τσι Κουνγκ και τις 72 τέχνες ή μεθόδους (παραδοσιακές ασκήσεις συντήρησης και προετοιμασίας). Το Γι είναι η Παραδοσιακή Κινέζικη Σαολίν Ιατρική, τα θεραπευτικά βότανα και το Τουί Να 推拿 (tuī ná) θεραπεία σε σημεία πίεσης. Η γνώση και οι ικανότητες του Σι Ντε Γιανγκ στους τρεις θησαυρούς του Σαολίν είναι τώρα γνωστές σε όλο τον κόσμο.
Το 2006, ο τελευταίος μεγάλος δάσκαλος και τελευταίος πολεμιστής - μοναχός της παλαιότερης γενιάς, Σι Σου Σι δυστυχώς πέθανε από την νόσο του Πάρκινσον. Ο Σι Ντε Γιανγκ ακόμη διάγει μοναστικό βίο (ζει ως μοναχός) διαμένοντας είτε στο ναό Σαολίν είτε στην σχολή του, που δεν είναι ούτε ένα δρόμο μακρυά από τον ναό και διδάσκει παραδοσιακό Σαολίν, συνεχίζοντας να διευρύνει και να μοιράζεται την γνώση του στο κόσμο. Με το να ταξιδεύει πια στο εξωτερικό σε τόσες πολλές χώρες, ο Σι Ντε Γιαγκ έχει τώρα ένα δίκτυο δασκάλων ανά τον κόσμο, οι οποίοι διαδίδουν τις διδασκαλίες της παλαιότερης γενιάς. Η παλαιότερη γενιά είναι η γενιά των Σαολίν μοναχών, οι οποίοι παρέμειναν στον ναό Σαολίν κατά την διάρκεια και μετά την καταστροφή του Ναού το 1928, και κατά την διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976). Η παλαιότερη γενιά ήταν αυτή που συνέχισε την παράδοση των Σαολίν, διατήρησε και ανάστησε το Σαολίν Κουγκ Φου στον ναό Σαολίν.
Ιδιαίτερα το Σιάο Πάο Τσουάν 小跑全 (Xiǎo Pǎo Quán) - η "Μικρή Γροθιά Κανόνι" ήταν ένα από τα τρία συστήματα του ναού Σαολίν που κρατήθηκε μυστικό και δεν διδάχθηκε σε κανέναν εκτός του ναού μέχρι και το 1949. Ακόμη δύο φόρμες των πυγμαχικών Σαολίν τεχνικών και συστημάτων επίσης κρατήθηκαν μυστικές και εξασκούνταν με το Σιάο Πάο Τσουάν. Ήταν το Τα Πάο Τσουάν 大跑全 (Dà Pǎo Quán) - η "Μεγάλη Γροθιά Κανόνι" και το Σιν Γι Πα 心意把 (Xīn Yì Bǎ) - η "Μέθοδος της Καρδιάς και του Μυαλού". Το Σιάο Χουνγκ Τσουάν εξασκείτο από την παλαιότερη γενιά στα κρυφά, μιας και τότε συχνά χρειάζονταν μέτρα αυτοπροστασίας σε περιόδους που οι πολεμικές τέχνες ήταν απαγορευμένες. Καθώς οι κλέφτες και οι πολέμαρχοι πολεμούσαν, έκλεβαν και σκότωναν, ήταν απαραίτητο να πάρουν τέτοια μέτρα για την προσωπική τους ασφάλεια και την προστασία των θησαυρών του Ναού.
Μετά το 1949 οι διακεκριμένοι αυτοί μοναχοί αποφάσισαν ότι δεν ήταν πια απαραίτητο να χαρακτηρίζονται από απόλυτη μυστικότητα, αφού η εξάσκηση του Σιάο Πάο Τσουάν για αμυντικούς λόγους γινόταν πια για λόγους διατήρησης της υγείας με ιδιαίτερη ευαισθησία στην διαφύλαξη της ιστορίας που εμπεριέχεται μέσα στην ίδια την φόρμα. Από το 1983, η επέκταση και η ανάπτυξη του Σαολίν Κουγκ Φου πήρε επικές διαστάσεις. Πολλές διαφορετικές μορφές του Πάο Τσουάν εξασκούνται και τελικώς διδάσκονται στις επόμενες γενιές. Οι ρουτίνες του Πάο Τσουάν έχουν καταγραφεί στα Σαολίν εγχειρίδια, όπως στην εγκυκλοπαίδεια του Σαολίν και στα σχολικά βιβλία της γνωστής σχολής "Ταγκου" - 少林寺塔沟武术学校 (Shàolínsì Tǎ Gōu Wǔ Shù Xué Xiào) με τεράστιες διαφορές. Αυτό ίσως να οφείλεται στα μέτρα μυστικότητας που είχαν παρθεί κατά την διάρκεια της εξάσκησης του Πάο Τσουάν από την παλαιότερη γενιά, ή μπορεί να οφείλεται στο ότι ποτέ δεν εξασκήθηκε σαν φόρμα όπως την καταλαβαίνουμε σήμερα. Με την ενσωμάτωση του Σιν Γι Πα, κανείς θα έπρεπε να σκεφτεί ότι η εξάσκηση των βασικών, θεμελιωδών τεχνικών ανήκε στο σύνολο του Πάο Τσουάν, του όχι τόσο διαφορετικού από τις τεχνικές και μεθόδους του αρχαίου Πάο Τσούι Τσουάν 少林炮锤 (Shàolín Pào Chuí) - της "Γροθιάς που Σφυροκοπά σαν Κανόνι".
Παρόλα αυτά, ύστερα από προσεκτική εξέταση και άδεια από τις αξιοσέβαστες αρχές, ο Δάσκαλος Σι Ντε Γιανγκ αποφάσισε να "αναστηλώσει" το Σιάο Πάο Τσουάν ως (φόρμα) με τις γνώσεις του από τις αρχαίες μυστικές τεχνικές.
Συνήθεις στάσεις και τεχνικές βρίσκονται σε κάθε σύνολο (φόρμας) κινήσεων στην πυγμαχία των Σαολίν. Οι μοναδικές στάσεις σώματος και οι συνδυασμοί αυτών είναι αυτά που κατά βάση διαφοροποιούν τα σετ αυτά εξωτερικά. Κάθε φόρμα, επίσης, φέρει χαρακτηριστικά, ένα θέμα και μία πνευματική συμβολή, η οποία δεν μπορεί να διδαχθεί με την βοήθεια κανενός βιβλίου ή βίντεο αλλά μόνο με την βοήθεια ενός μεγάλου δάσκαλου.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του Σιάο Πάο Τσουάν είναι: η "γροθιά κανόνι", η "ποδοκρότηση" (ή ποδοπάτηση"), οι ανάλαφρες και γρήγορες δεξιοτεχνικές κινήσεις ποδιών και οι ενσωματωμένες τεχνικές του Δράκου (όπως η θέση ο "Δράκος Επιδεικνύει τα Νύχια" του) και της Τίγρης (όπως η θέση ο "Τίγρης Βγαίνει από την Σπηλιά").
Η γροθιά-κανόνι μπορεί να περιγραφεί ως άμεση, ευθεία γροθιά που προωθείται με μία απότομη (ακαριαία) έκρηξη δύναμης. Μία από τις χαρακτηριστικές τεχνικές του Σιάο Πάο Τσουάν είναι η διπλή γροθιά-κανόνι, κατά την οποία και τα δύο χέρια εκτείνονται προς τα μπροστά ταυτόχρονα από θέση βαθέος καθίσματος σε μία πλήρως όρθια (κατακόρυφη) στάση στο μέγιστο της έκτασης και από μία όρθια στάση σώματος σε χαμηλή στάση βαθέος καθίσματος. Η ποδοκρότηση (ή ποδοπάτηση) στο Σιάο Πάο Τσουάν περιλαμβάνει την ποδοπάτηση του αντιπάλου με το ταυτόχρονο τράβηγμα του καθώς ακολουθεί η γροθιά-κανόνι σε όρθια στάση. Οι κινήσεις ποδιών είναι κοφτές (απότομες) και ανάλαφρες, δίνοντας με τον τρόπο αυτό τα πλεονεκτήματα μιας μυστικής και ταχείας γεφύρωσης της απόστασης με τον στόχο. Ο Δράκος στο βασικό επίπεδο άσκησης αρπάζει και ελέγχει μέρη του σώματος καθώς όμως η εξάσκηση προχωρεί, οι αντίχειρες και οι δείκτες κλειδώνουν σε σημεία πίεσης και νεύρων. Η Τίγρη, μέσα σε ονόματα στάσεων της φόρμας, καλείται περισσότερο ως προς μίμηση του πνεύματος και της στάσης του συγκεκριμένου ζώου ως προς το θήραμά του, που πρέπει να διατηρηθεί παρόμοια προς τον αντίπαλο.
Όπως σε κάθε σύνολο - φόρμας του Σαολίν Κουγκ Φου, οι εκτεταμένες τεχνικές εφαρμογής διδάσκονται αφού ένας μαθητής μπορεί να εκτελέσει τις κινήσεις ορθά και ύστερα από έγκριση του δασκάλου του (Σίφου). Η εφαρμογή του Σιάο Πάο Τσουάν δεν είναι υπερβολικά πολύπλοκη. Το ενδιαφέρον πρέπει να εστιάζεται στην τελειοποίηση των βασικών: κινήσεις ποδιών, ισορροπία, συγχρονισμός, δύναμη, ισχύ και στο "Τσι" - την εσωτερική δύναμη.
Η παραδοσιακή εξάσκηση σε αυτό το σύστημα ξεπερνά την απλή εξάσκηση των φορμών και περιλαμβάνει την προχωρημένη εξάσκηση της "σιδηράς γροθιάς" και "σιδηρού σώματος", την εσωτερική ενεργειακή δουλειά του Τσι Κουνγκ και τον γαλήνιο διαλογισμό του Τσαν. Αν συνδυαστούν αυτά με ατελείωτες και διαρκείς ώρες εξάσκησης θα καταλάβει κανείς πώς αυτό μετέτρεψε ταπεινούς μοναχούς σε τόσο αξιοθαύμαστους αντιπάλους και γιατί σε καιρούς αναταραχών διατηρήθηκε αυτό το σύστημα κρυφό γιατί αν έπεφτε στα λάθος χέρια, σίγουρα θα ενδυνάμωνε τις δυνάμεις τους κακού.
Ο κώδικας εξάσκησης των παλαιότερων μαχητών υπαγόρευε:
πρώτα εκπαίδευσε το Σώμα, μετά εξασκήσου στην Τεχνική και πάντα εκπαίδευε το Μυαλό.